බසයේ තවත් එක් දවසක්

මම මරදානෙන් 176 බසයට නගිමි. ගමනාන්තය කොස්වත්ත හන්දියයි. වාඩිවෙන්නට අසුනක් ලැබුණොත් එය ලොකු දෙයකි. එවිට බෑගයේ තිබෙන පොත ගෙන කියවීමට පටන් ගත හැකිය. නමුත් නගින විටම අසුනක් ලැබෙන්නේ කලාතුරකිනි.

බස් රථය ආනන්ද විද්‍යාලය අසල නවත්වයි. මා සිටගෙන සිටින තැන අසුනේ කාන්තාව බැසීමට සැරසෙයි. මා ළඟම සිටගෙන සිටින්නේ කාන්තාවකි. ඇය කෙසේ හෝ හිස්වන අසුනේ වාඩිවීමට උත්සාහ කරයි. සමහරවිට ඇයට වාඩිවීමට මට වඩා අවශ්‍යතාවයක් තිබිය හැකිය. ඇය මවක් විය යුතුය. උදෑසන ගෙදර සියලු වැඩකටයුතු නිමකර දැන් වැඩට යාමට එන්නියක් විය යුතුය. උදෙන්ම නැගිට ආහාර පිළියෙල කර දරුවන් පාසැලට ලෙහෙස්ති කර මරදානට දුම්රියේ හිටගෙන පැමිණ සිටින ඇය සිටින්නේ බොහෝ මහන්සියෙන් විය යුතුය.

මම ඇයට ඉඩ දෙමි. හිට ගෙන ගමන් කිරීම මට ලොකු අපහසුවක් නොවේ. හිට ගෙන යනවිට වීදුරුවෙන් හොඳින් එළිය බැලිය හැකිය. උදේ විවිධ රාජකාරිවලට යන විවිධාකාරයේ මිනිස්සු නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. මේ වෙලාව වනවිට පාසැල් පටන් ගෙන ඇතත් පාරේ තැනෙක පාසැල් සිසුවෙක් දකින්නට හැකිය. ඒ පාසල් නොගොස් කට්ටි පැනපු ළමයෙකු දැයි සිතෙයි. මම පාසැල් යන කාලයේ කෙදිනකවත් කට්ටි නොපැනපු බව සිහිවෙයි. ඒ ගැන පොඩි දුකක් ද හිතේ මෝදුවෙයි. සමහරවිට එසේ කට්ටි පැන්නා නම් විශ්වවිද්‍යාලයට නොතේරීමට ඉඩ තිබුණි. ඒ ගැන හිතන විට මුලින් දැණුනු දුක පහව යයි.

මා අසුන දුන් කාන්තාව ඇයට ඉදිරියෙන් වූ අසුනට හිස ගසාගෙන නිදයි. ඇය සිටින්නට ඇත්තේ ලොකු මහන්සියකින් විය යුතුය. අසුන ඇයට දීම ගැන සතුටක් හිතේ මෝදුවෙයි. යමක් ලැබිය යුත්තේ එය වඩාත්ම වුවමනා කරන කෙනාටය.

බසය දැන් බොරැල්ල පසු කරයි. බොරැල්ල බස් නැවතුම්පළ අසල ඇති එතිසලාත් දැන්වීම් පුවරුව දෙස මම හැමදාම බලමි. එහි සිටින තරුණියගේ රුවට මම ඇලුම් කරමි. ඇගේ ඇඳුම ඇයටම ගැළපෙයි. එය ඇයටම මැසූ එකක් විය යුතුය. ඇය ලංකාවේ කෙනෙකුදැයි ද විටෙක සිතෙයි. කෙසේවෙතත් ඇය දැකුම්කළුය. බොහෝ වෙළෙඳ දැන්වීම්වල සිටින තරුණියන්ගේ මෙන් විච්චූරණ ඇති බවක් නොපෙනෙයි.

මේ ගැන හිතමින් යන අතර වාඩිවීමට තිබුණු අවස්ථා කිහිපයක්ම මග හැරුණු බව වැටහෙයි. මෙතැන් සිට මඳක් විමසිල්ලෙන් ගමන් කළ යුතුය. වීදුරුවෙන් එළිය බලනවාක් මෙන්ම මා සිටින බසය ඇතුළත ගැනද විමසිල්ලෙන් පසුවිය යුතුය. කාසල් වීදියෙන් යන බසය ආයුර්වේද හන්දිය අසලට පැමිණෙයි. මා පිටුපස වාඩිවී සිටි අයෙක් බැසීමට නැගී සිටියි. මා ඉන්නා තැනම තවත් මා වැනි කොල්ලෙක් හිටගෙන සිටියි. නමුත් අසුන හිස්වන බව ඔහු දකින්නේ නැත. මම ඉක්මනටම හිස්වූ අසුනට ගොස් වාඩි වෙමි.

වාඩි වුණු විගස  බෑගයෙන් පොත අතට ගමි. එය ස්පාඤ්ඤ බසෙන් ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කළ නවකතාවකි. දැන් බසයෙන් බසින තුරු පොතේ කියෙවෙන සුන්දර ලෝකයේ ජීවත් විය හැකිය.